Nudności i złe samopoczucie

napisał/a: stokrotka10 2008-01-23 08:17
Witam wszystkich serdecznie :) Dzisiaj zarejestrowałam się na forum, ponieważ mam pewien problem i sama już nie wiem, jak mam sobie z nim poradzić. Dlatego proszę Was o pomoc. A wręcz błagam... :(
Otóż od jakiegoś tygodnia mam nudności, chce mi się wymiotować, robi mi się słabo. Jednak nie wymiotuję i nic mnie nie boli. Wczoraj byłam u lekarza. Pani doktor sama za bardzo nie wiedziała, co mi jest, przepisała jakieś leki i tyle. Ja jednak zaczęłam myśleć, że może te moje dolegliwości są spowodowane moimi nerwami, stresem, bo robiło mi się niedobrze właściwie tylko w szkole. Przynajmniej na początku, bo teraz to nawet jak siedzę w domu, to źle się czuję. Dostałam zwolnienie ze szkoły do końca tygodnia, ale jak tylko pomyślę, że będę musiała wrócić do szkoły i znowu będę źlę się czuła (już dwa razy zwalniałam się ze szkoły przez to samopoczucie), to robi mi się niedobrze i chce mi się płakać. Sama nie wiem, dlaczego tak boję się tej szkoły. Mam dobre oceny, radzę sobie ze wszystkim. Ale tu już nie chodzi o samą szkołę, bo jak tylko robi mi się niedobrze, to myślę o wszystkim, co najgorsze. Wpadam w doła. Ale też odwrotnie - jak czuję się źle psychicznie, to fizycznie też. Jest też tak, że jak na przykład spotkam się z moją przyjaciółką i nie myślę o złych rzeczach, to wszystko jest OK, śmieję się, żartuję... Ale wystarczy, że wrócę do domu i usiądę sama w pokoju, a wszystko wraca :( Wiem, że wiele osób pomyślałoby, że nie mam się właściwie czym martwić, bo w szkole sobie radzę, mam wspaniałych rodziców... I jest to prawda, nie mam konkretnych powodów, żeby się załamywać. Ale jednak coś jest nie tak. Wczoraj w nocy nie mogłam spać, bo było mi niedobrze. Czułam się gorzej niż wcześniej. Wieczorem modlę się, żeby następny dzień był lepszy, żeby wszystko było po staremu. A rano budzę się ze świadomością, że nic się nie zmieniło :( Czasem mam ochotę zasnąć i już się nie obudzić... Wiem, że pewnie niektórym wyda się to dziwne, że rozpaczam z takiego powodu. Ale ja naprawdę już nie daję rady :( Jak łapią mnie te nudności, to zbiera mi się na płacz, robi mi się gorąco... Mam wtedy wszystkiego dosyć. Dodam jeszcze, że ja strasznie się boję tego, że będę źle się czuła, że będzie mi niedobrze. Szczególnie w szkole. Powiem Wam, że zawsze miałam z tym problem, bo jeszcze w podstawówce zwymiotowałam na wycieczce szkolnej, bo miałam chorobę lokomocyjną i od tamtego czasu strasznie boję się wymiotować, nie cierpię tego. Wiem, że to wszystko głupio brzmi... Poza tym, w podstawówce też miałam taki okres, że nie chodziłam do szkoły, bo było mi niedobrze. Byłam u lekarza, zrobiłam badania i nic nie wyszło. Moi rodzice stwierdzili, że to pewnie nerwy i muszę się przemóc. Więc zaczęłam chodzić do szkoły i jakoś to było. W tamtym czasie niedobrze robiło mi się tylko przed szkołą, jak już byłam w szkole, to wszystko wracało do normy. Teraz tak nie jest. No i wtedy, jak już chodziłam do szkoły, to po jakimś czasie nudności ustąpiły. Miewałam je tylko czasem. Wiem, że pewnie pomyślicie, że jestem jakaś dziwna, bo tak przeżywam głupie nudności... Ale ja już nie mam siły :(
Proszę Was, pomóżcie mi :( Czy to może być nerwica? Ja czuję, że mam problem ze sobą, nie mam pojęcia, co robić. Błagam o jakąś, chociaż najmniejszą, radę. Z góry dziękuję i serdecznie pozdrawiam.

PS Przepraszam za taką długą i chaotyczną wypowiedź. Mam nadzieję, że udało się komuś coś z tego zrozumieć ;)
napisał/a: kajarozw 2008-01-23 09:44
Droga stokrotko !!! Ja Cię doskonale rozumiem ... I radzę się cieszyć z tego że Ty masz tylko te nudności ... Bo ja miałam o wiele , wiele objawów ... Jeśli lekarz ogólny nic konkretnego nie stwierdził , a Ty już nie dajesz sobie z tym rady to może warto wybrać się do psychiatry ... On na pewno Ci pomoże ... Tak jak i mi pomógł ... I na pewno nie ma co się wstydzić takiego lekarza ;)) ... Pozdrawiam
napisał/a: stokrotka10 2008-01-23 12:03
Dziękuję za odpowiedź ;) Dzisiaj rozmawiałam o tym z moim tatą. Powiedziałam, że podejrzewam, że moje złe samopoczucie ma podłoże na mojej psychice. Prawdopodobnie wybiorę się do psychologa... Oby było lepiej... Pozdrawiam wszystkich.
napisał/a: kajarozw 2008-01-25 19:33
Na pewno będzie lepiej !!!!!! Nie ma innej opcji !!!! ;)
napisał/a: ~Anonymous 2008-06-07 11:57
hej stokrotka. czytajac to wlasciwie myslalam tak jak bym to ja pisala . dokladnie mam ten sam problem. i pomogl ci ten psycholog ? moze napisz skad jestes , moze mieszkamy blisko siebie . odp
napisał/a: Pestka_14 2008-06-24 20:31
Ja mam tez tak samo, boje sie zasnąć bo boję sie ze będę sie źle czuła i będzie mi niedobrze. Na razie radzę sobie z tym jakoś bo mówię sobie że jest wszystko ok i żebym sobie nic nie wmawiała, że jest mi niedobrze. Jak jestem czymś zajęta to jest OK, albo wychodzę na dwór, ale właśnie jak wracam do domu to nachodzą mnie te wszystkie dziwne myśli. MAm prośbę stokrotko napisz czy pomógł ci ten psycholog i co ci mówił, jak masz sobie z tym radzić. dzięki, a i tak ogólnie to piszcie jeżeli macie taki problem postaramy sobie nawzajem pomoc :)
napisał/a: joasia111 2008-06-25 12:36
Witam wszystkich!
Ja tez doskonale rozumiem o czym piszecie. Sama doswiadczylam nerwicy, zreszta tak jak moja mama. jedyne wyjscie to wizyta u psychologa.
Pierwszy raz zlapalo mnie jak mialam 17 lat i bylam na obozie we Włoszech. Nagle zaczelam miec mdlosci, problemy z oddychaniem, zasypianiem, a co najgorsza nie wiedzialam co mi jest. Trwalo to przez caly oboz. Po powrocie poszlam z mama do lekarza (takie moje szczescie ze mam naprawde rewelacyjna Pania doktor, jest pediatra ale pomimo ze teraz mam 22 lata to i tak najbardziej ufam wlasnie jej) i powiedziala mi ze to nerwica. Polecila psychologa. Chodzilam na terapie kilka miesiecy i pomoglo, nie bralam zadnych lekow, ale tez troche czasu to zajelo.

Dzisiaj znowu bylam u tej samej Pani doktor...znowu mnie dopadlo...dlatego tez tutaj jestem...znowu musze isc do psychologa bo samemu jest cholernie ciezko sie z tego pozbierac.

Ja u siebie zauwazylam, ze nerwica lapie mnie w momecie kiedy najpierw duzo zmartwien, stresow, problemow nazbiera sie w calym moim organizmie /to moze byc kwestia miesiecy badz lat/ i nagle kiedy wszytsko opada, organizm czuje ze teraz bedzie mial chwile odpoczynku to psychika wszytsko wywala. Tak tez mi psycholog powiedzial i ja sie z tym zgadzam.

NIe chce tutaj nikogo straszyc, ale moja mama leczyla sie z nerwicy 3 lata farmaceutycznie, bo miala ja juz tak zaawansowana, nieleczona w zaden sposob przez cale zycie. Głownie co chce Wam przekazac, to nie ma co czekac az samo przejdzie, bo nie przejdzie najwyzej co zostanie uspiona ale pozniej wroci jeszcze z wieksza sila. Osoby ktore tego nie doswiadczyly maja duzy problem ze zrozumieniem tych dolegliwosci. Dlatego tez czlowiek czesto czuje ze jest sam. Ja doswiadczylam, i nadal jest mi trudno opisac co czlowiek wtedy czuje, niektorzy nazywaja to choroba duszy, i chyba cos w tym jest...

na koniec chce dopisac ze jestem z Łodzi, z czystym sumieniem moge polecic Pania psycholog to ktorej chodzilam bo gdyby nie ona to ciezko by ze mna bylo...

Nie poddawajcie sie!!! Bo mozecie sobie pomoc i wyleczyc sie!!!
napisał/a: Izuniax13 2008-06-28 21:03
Droga Stokrotko! Ja miałam zupełnie to samo ; ( w tym roku miałam własnie to samo, a mam dopiero 14 lat. Wstawałam rano i sie zastanawiałam po co w ogóle żyje. Nie miałam siły, robiło mi się słabo to zupełnia wszytsko to samo co opisujesz. I tez w szkole mi szło dobrze z nauką nigdy nie miałem problemów. Ale nachodiły takie momenty, że niemogłam ustopować płaczu. Łzy same się lały. Zaczęłam się leczyć najpierw u psychiatry to dostałam syrop i tabletki na uspokojenie. Pani powiedziała, że moja choroba to "fobia szkolna". Nastepnie chodziłam do psychologa na rozmowy. I tak mi pomoglo. Choć czasami powraca ( moja mam mówi, że to rodzinne , bo w naszej rodzinie dużo osób ma nerwice).
napisał/a: CzarnyTulipan 2008-07-01 19:21
Kiedy chodziłam do szkoły średniej miałam identyczne objawy, co Ty Stokrotko i też lęk przed wymiotowaniem. Prawie rok się z tego leczyłam (sama), ale w końcu jakoś udało mi się doprowadzić do porządku. Za to teraz mam już inne dolegliwości;) Nie wiem, czy te lęki nie mają związku z nieobecnością mojego męża, zawsze kiedy gdzieś wyjeżdża na dłuższy okres, moje objawy się nasilają. Pozdrawiam wszystkich nerwowców
napisał/a: 2BexD 2008-07-06 12:22
Witam! Pisze w imieniu mojego chłopaka martwię sie bardzo o niego ponieważ ma identyczne objawy jak wy skurcze żołądka wymioty nudnosci... on nie ma siły już z tym walczyć żadne leki nie pomagają... pomóżcie nam zależy mi na tym żeby on z tego wyszedł. co ma robić żeby z tym walczyć? czy są na to jakieś skuteczne leki? bo jego lekarka faszeruje go jakimś g.... które w ogóle nie pomaga... prosze pomóżcie :(
napisał/a: 2BexD 2008-07-06 12:46
Chciałam jeszcze dodać ze mój chłopak jest przekonany ze to przez masturbacje... ponieważ jak był mały bardzo często to robił... i czy to to może być powodem jego choroby. Wiem brzmi to głupio ale szukamy odpowiedzi na pytanie co jest przyczyna tego wszystkiego :(
napisał/a: Dixon 2008-07-08 14:42
Witam jestem w podobnej sytuacji ...Z tego co wyczytałem to jest prawdopodobne, że masturbacja może wywołać takie objawy, chociaż większość ludzi tak nie sądzi. Ja także już nie mam sił walczyć z moimi objawami :( wszystko zaczęło się od zwykłego zapalenia gardła. Dostałem antybiotyk, którego nie wziąłem do końca...Czułem się dobrze i wszystko przeszło, jednak po kilku dniach ból gardła znów wrócił...:(( przez tydzień sam się leczyłem..W miedzy czasie pojawiły się inne objawy: zawroty głowy, nacisk na żołądek, mdłości, do tego zacząłem odczuwać lęk, przygnębienie, brak jakiejkolwiek chęci do życia. Dodam jeszcze, że trenuje piłkę i chodzę na siłownie z czego musiałem zrezygnować przez moje fatalne samopoczucie.Teraz czuję się naprawdę źle..:( dręczą mnie różne dziwne myśli, boję się że nigdy mi to nie przejdzie.Boję się każdego kolejnego dnia, czuje się nie potrzebny..Ciągle mnie mdli, siedzę na internecie i doszukuje się u siebie różnych chorób :( może to może tamto i czuję jakbym był chory na wszystko :( drażni mnie zwykłe podrażnienie gardła, boję się że znów będę miał jakieś zapalenie..Dodam że byłem już u lekarza kilka razy, miałem robioną morfologie, Ob, cukier a także EKG i wszystko jest OK. Może wszystko spowodowane jest depresją?? W tym roku miałem maturę, stresujące mecze i straciłem mojego ukochanego pieska..:( Znacznie lepiej się czuję przebywając z kolegami, chociaż żeby wyjść muszę się naprawdę zmusić...Ale wierzę mocno że w końcu to przejdzie i Wy musicie mieć wiarę, chociaż z dnia na dzień jest gorzej...